خاطرات تو2

جای مهربانی کمی خشمگین باش

گر نمیتوانی ، بی خیالِ مطلق باش

این چه آیینی ست که تو داری

به دستِ مهر هر روز به خاکم میسپاری

دلم

مرا دگر توانِ زخم بستن نیست

کمی به خود آی

جهان،جهانِ مهر ورزیدن نیست

به گوشه ای ازلت کن

که یاری هم مسلکان نیست

روز های اولِ جدایی هنوز باورت نمیشه که

واقعا رفته. کلنجار میری با خودت و خاطراتت

اما

یواش یواش با هزاران هزار تیکه از قلبِ پاره پاره ات

رفتنش رو حس میکنی

و یکدفعه به خودت میای و میبینی

اوناییکه رفتن واسه خودشون زندگی ساختن

ولی تو

در کلبه ی تنهایی خویش بس نشستی

آدمِ خوب وقتی میدانی که نمی مانی

چرا می آیی؟؟؟

این دنیا یک زندگی عاشقانه به من بدهکار است

تا تو نیستی بازیچه دست دگرانم

نگرانم

قاب در دست بگیرم به هر سو

بسپارم رو

سراب ها بشویند آبِ رو

نگرانم

قاب تهی باشد و من

بازیچه دست دگران من

نگرانم

ای گنج نهانم در سینه اه از این تنهایی

داد میزند دل هر دم وای از این بی تابی

گویمش ای دل زاری بس نیست؟

تا به چند این چنین عزا داری، بس نیست؟

برخیز و باز عاشق شو یار دیگر بطلب

نیم نگاهی میکند باز هم میشکند

با ماه سخن ها گفتم

شکوه ها کردم از خدا

ناله کردم از زندگی

سکوت کرد و نگاهم کرد

گریه ها کردم و او

در آغوشم فشرد سخت

ماهِ قشنگم

بغض دارم تا آسمان

اما

چشمِ گریه و نایِ ناله ندارم

تو خود بشین کنارم و ببار امشب

کسی چه میدانست که یک شب

تا ابد

ادامه پیدا کند

وقتی که روزش خبر نبودنت رسید

یک شب که ماه را از من گرفت

و من سرگردان و بی پناه

به هر سو چنگ زدم

سراب بود سراب

یلدا همیشه نبودنت را فریاد خواهد زد

عزیزم

خاطرات تو2...